Saturday 5 November 2011

برای تمام لیلاهای پر پر شده کشورم

دلم امشب گرفته بود. خیلی وقت بود که تصمیم داشتم یک فیلمی برای زنان شهید ایران که  در این 32 سال به پای جوخه های اعدام رفته بودند بسازم که امشب موفق به تمام شدنش شدم .ولی بازهم خیلی ناراحتم چون عکسهای زیادی از این عزیزان در اختیارم نبود.من را باید ببخشید اگر تصویری در میان نیست .برای هرکدام از این عکسها کلی گریستم وقتی فکر می کردم که بعضی از اینها حتی به سن 18 سالگی هم نرسیده بودند وبه آغوش گرم مادر وپدر خود محتاج بودند وچه لحظات ترسناک وهراسناکی را تا لحظه به آغوش کشیدن مرگ  بدنبال کشیدند بر خودم می پیچیدم .کسانی که با گلوله های دژخیمان ویا زیر شکنجه ها وتجاوزویا از فشارهای حکومت ویا دوری از میهن دست به خودکشی زدند که خود نوعی اعدام به حساب می آید.اعدام همیشه برای من منظری زشت ونکبت بارداشته ودارد .تا وقتی که کوچک بودم معنی ومفهوم مرگ برای من وجود خارجی نداشت .ولی بعد از آن حرکت شوم 57 یادم هست برای اولین بار کلمه اعدام هویدا را از زبان پدرم شنیدم ونمی فهمیدم که اعدام یعنی چی؟ ولی ما قربانیان زنده انقلاب پدر مادرهایمان خیلی زود با این کلمه مانوس شدیم خیلی زود .چون آنقدر اعدام شدند وشدند تا فهمیدیم که معنی اعدام ویا جان کندن یعنی چی.این کلیپ هر چند کوتاه راساختم با آهنگی که همیشه با آن خاطره داشتم ودارم .امیدوارم که روان وروح این عزیزان که به پای جوخه های اعدام کشیده شده آرام بگیرد وبه آرامش ابدی دست یابد .ولی بدانید که ما تا زنده ایم برای شما عزیزان که به ناحق اعدام شدید خواهیم ایستاد .شما برای ما سروهای ایستاده بودید وهستید
پاینده ایران وایرانی
جاودان راه آزادگان

دوستانی که نمیتوانند در این قسمت ویدئو کلیپ را مشاهده نمایند لطفا به لینکی که در زیر آمده مراجعه نمایند
http://www.youtube.com/watch?v=QV5N3jNUolc

No comments:

Post a Comment